Volk van viezeriken
Volk van viezeriken
COLUMN: Von Zeggen
Ik weet, we hebben al dat water nodig. Als het niet voor de landbouw is, dan wel ter aanvulling van onze zoetwaterbronnen. Of om onze status als groenste land ter wereld te behouden. En toch heb ik een hekel aan de regentijd, vooral aan de grote versie. Dat ik in september en oktober af en toe letterlijk baad in het zweet, neem ik voor lief. Dat heb ik nog altijd tien keer liever dan door straten te rijden die veranderd zijn in rivieren, waarbij de grens met de echte goot niet meer waar te nemen is. Om maar te zwijgen over de ondergelopen erven die, wanneer het water eindelijk wegtrekt, worden bedekt met een smerige glibberige groene smurrie. En dan hebben we het nog niet gehad over de dagen waarop je huis verandert in een privé kinderbadje.
En wat het allemaal nog erger maakt: we weten al in januari dat er in deze tijd van het jaar extra veel neerslag is. Een beetje overheid zorgt er dan voor dat alle goten en trenzen schoon zijn, alle lozingen zijn ontstopt en de sluizen in topconditie verkeren. Maar nee. Zover mijn geheugen reikt zingt het ministerie van Openbare Werken bij wateroverlast na zware regenbuien hetzelfde liedje: de goten en trenzen zijn niet opgehaald, er is achterstallig onderhoud aan sluizen en gemalen en er moeten financiële middelen worden vrijgemaakt voordat het werk kan beginnen. Af en toe heb je er een creatieve ambtenaar tussen, die de maanstand de schuld geeft van het achterblijvende water.
Maar mijn grootste ergernis, dat zijn wij zelf! Steeds weer zie ik dat bij regenbuien de petflessen, vuilniszakken en ander afval komen bovendrijven in de goten, trenzen en kreken. En dat is absoluut niet de schuld van de overheid. Dat is de spiegel die ons wordt voorgehouden: zó slordig gaan we om met onze eigen omgeving. En behalve het zichtbare vuil is er ook nog het vet uit onze keukens in menige afvoerbuis. Dat spoelen we namelijk gewoon door de gootsteen. En hoe zit het met de goot langs ons eigen erf? Wettelijk gezien moeten we die zelf onderhouden. Maar in de buurten en straten die het meest worden getroffen door de wateroverlast, doet men juist het minst. Nee, voordat we naar de overheid wijzen, laten we eerst goed kijken naar de drie vingers die naar onszelf wijzen. We gooien alles uit onze auto’s, ons huisvuil dumpen we in een kreek of op een leeg perceel en olie spoelen we gewoon door de gootsteen. En de goot langs ons erf zelf onderhouden, lijkt een doodzonde. Zal de wateroverlast afnemen wanneer wij zelf actiever worden? Ik weet het niet. Maar ook als het niets uitricht, zouden we ons achter de oren moeten krabben over onze netheid. In Suriname zeggen we vaak dat hygiëne hoog in ons vaandel staat, maar eigenlijk zijn wij een volk van viezeriken.