De bibliotheek is bijzonder achteruit gegaan. “Helaas, er zijn nog weinig jongeren die lezen, ze lezen voor de school.” Ook mede omdat boeken en informatie die met name voor de studie nodig zijn, via internet te verkrijgen zijn. Er is een groep hobby lezers die al heel lang lid is en lid blijft en daarnaast een groep kinderen die van de ouders moet lezen en dus regelmatig boeken inruilt. “Het product ‘bieb’ is één van de producten waarmee we geen geld kunnen verdienen om grote dingen te doen”, aldus Becker. Studenten komen wel naar de bieb om te studeren. Het centrum wordt draaiende gehouden door het verhuur van ruimtes. “Wij vinden het niet erg om voor de samenleving, met name de jeugd,na te denken over waarmee we deze organisatie kunnen opleven om het toegankelijk te houden voor iedereen.” De directeur plaats de prijskaart van cultuur in het buitenland tegenover de prijs in Suriname. “Wanneer wij kijken naar zangers in het buitenland, gaan er miljoenen over de toonbank, kunstproducten in het buitenland zijn onbetaalbaar voor ons. “Voor kunst moet je betalen, in Suriname hebben we dat nog niet.” Onze droom is dat cultuur ooit een verdiener wordt, niet een kleine, maar een grote verdiener. Volgens Becker moet elke inzet goed worden beloond. “Of het nou met het hoofd is, of met de hand, you have to pay for it.” De mensen met de talenten moeten ook een goede prijskaart toevoegen aan hun product en breken met de ‘tje poti houding’. In de termen van CCS is cultuur de drager van de samenleving. “Wij moeten als cultuuruitbater ervoor zorgen dat wij aan het imago van cultuur een top prijskaartje toevoegen.”