Het jaar begon ik met een korte vakantie in Belém, Brazilië; mijn allereerste bezoek aan het zuiderbuurland. Bij aankomst op de airport wisselden we direct enkele dollars om bij de bank. Koers: reais 3,75 voor USD 1,-. Toen we na enkele dagen in een supermarkt waren en ik niet genoeg reais bij me had om de rekening te betalen, vroeg ik of de caissière ook genoegen wilde nemen met US-dollars. Haar antwoord was een resoluut nee. En waar we het ook probeerden, bij de handicraft-standjes langs de waterkant, de churrasco-tent in de binnenstad en bij vertrek het koffiepunt op de luchthaven: niemand wilde onze US-dollars. Niemand! Het enige waarin de Brazilianen geïnteresseerd waren, was hun eigen munt, de reais.

Hoe anders is dat in Suriname. Stap een willekeurige winkel in de mall binnen, een autohandelaar of de eerste de beste Chinese supermarkt bij u op de hoek. Zelfs taxichauffeurs en tuinmannen accepteren het buitenlandse geld volgens mij. Iedereen is op zoek naar vreemde valuta, euro’s of dollars. En als u geen zin heeft om uit huis te gaan om mijn bewering te controleren, blader dan eens door dit blad. Surinaamse grond en Surinaamse huizen, allemaal te huur of te koop in US-dollars of euro’s. Elke maand vormt zich bij de Centrale Bank van Suriname een rij van personen die vreemde valuta komen kopen, een deel van onze monetaire reserve, voor hun huishuur of de aflossing van hun auto.