Houten luchtkasteel
Houten luchtkasteel
Export van rondhout
Als tropenkind heb ik me altijd voorgenomen om eens mijn eigen stekkie van hout te maken. Ik groeide op in een heel oud houten huis, met een heerlijk knusse zolder. Als het regende kon je de geur van de regen door de planken heen ruiken. Heerlijk vond ik het om net voor het wakker worden de regen te horen en ruiken.
Echt bewust van wat ik precies wilde bouwen, werd ik toen ik voor het eerst een Bruynzeel woning binnenging. Ik vond de indeling zeer creatief en functioneel. Ik denk dat mijn generatie (rond de veertig) het heerlijk zou vinden als zo’n woningpakket nu nog te koop zou zijn bij onze eigen Bruynzeel Suriname Houtmaatschappij.
Belangen van de houtsector
Dus het hout dat liefhebbers als ik – en misschien u ook – willen gebruiken om ons huis van te bouwen, is peperduur omdat er een schaarste is. De grote boomstammen worden vanuit het bos direct naar de haven gereden om daar weggevoerd te worden. De enkele ondernemers die de houtzagerijen wel voorzien van hout, zijn onvoldoende om aan de lokale vraag naar hout te kunnen voldoen. De prijs gaat omhoog en omdat we het dan toch niet kunnen betalen, sluiten veel zagerijen noodgedwongen de deuren. Met als gevolg verlies aan werkgelegenheid.
Het rondhout wordt veelal op de boot gezet naar China; commercieel een goed besluit voor dat land. De boten komen met containers vol Chinese spullen en hoeven dan niet leeg terug en China zit tjokvol arbeiders die voor de helft van de prijs van onze lokale arbeidskrachten de bomen zagen en er in een rap tempo van alles mee doen.
Suriname echter blijft achter met kapotte wegen – die boomstammen zijn immers veel te zwaar voor onze wegen. Een houtsector waar grote belangen de boventoon voeren en met weinig arbeidsplaatsen, alsof we ons dat nog kunnen permitteren. Verder moeten mensen die net als ik een stekkie van hout willen opzetten, vluchten in beton, waarvan bekend is dat de bouw ook langer duurt.
Als de houtzagerij zijn werk goed doet, hoeven de muren van houten huizen namelijk niet geschuurd te worden en de grond hoeft niet van tegels voorzien te worden. Toegegeven, de vochtigheid in de tropen heeft een negatief effect op het hout van een woning. Zeker als dat niet goed gedroogd en behandeld is, heb je snel last van termieten en andere gedierten. Toch zou dat niet zo een groot probleem hoeven te zijn, als het hout om de oude of aangetaste planken te vervangen, niet zo prijzig zou zijn.
Volgens de overheid zijn er plannen om de export van rondhout af te bouwen. Dat zou wel moeten, al is het om de titel van het meest groene land ter wereld te behouden. De vraag is hoe men die export kan afbouwen, terwijl we tegelijkertijd steeds meer afhankelijk worden van het gulle China, dat slurpend wacht op ons hout. Naar dat knap staaltje onderhandelingstactiek ben ik wel benieuwd. Intussen vrees ik dat mijn houten droomhuis steeds meer gaat lijken op een luchtkasteel: ongrijpbaar en onbetaalbaar!