Het dure perceel
Het dure perceel
Misstanden
De gebruikte namen zijn in verband met de privacy gefingeerd.
Meer dan 35 jaar lang had Giovanni ijsjes verkocht in zijn salon aan een Antwerpse winkelstraat. En al die 35 jaar had hij het plan om rond zijn zestigste terug te keren naar Italië, waar hij was geboren en opgegroeid. Maar toen kwam Dorothea een ijsje bij hem kopen. Het was liefde op het eerste gezicht.
Verkavelaar
Via familie van Dorothea kwam Giovanni in contact met een Surinaamse verkavelaar, die hem vertelde een betaalbaar perceel in de verkoop te hebben. Het lag helemaal achteraan in een zandweg, ongeveer 125 meter vanaf de geasfalteerde hoofdweg. Daarom was het ook zo betaalbaar.
Weliswaar was de omgeving nog overwegend bos, maar het perceel was wel precies wat Giovanni kon betalen; er bleef dan nog voldoende over voor een huisje. Uiteindelijk besloten ze de koop aan te gaan. Met de verkavelaar spraken ze af dat hij zou zorgdragen voor de stroomaansluiting en water tot aan het huis. Ook beloofde hij de weg te asfalteren.
Pas vijf jaar later keren ze terug naar Suriname. Dan blijkt dat de verkavelaar niet eens een offerte bij de EBS of SWM heeft opgevraagd, laat staan gezorgd heeft voor een aansluiting. Toch besluiten ze te beginnen met de bouw van hun huisje, want ze willen graag zo snel mogelijk van hun oude dag genieten.
Verkavelingsvergunning
Maar er blijken grote problemen te zijn: de verkavelaar weigert de verkavelingsvergunning af te geven, en ook het ministerie van Openbare Werken (OW) beroept zich op ‘geheimhouding’ vanwege de privacy van derden. Wat in de verkavelings- of verdelingsvergunning staat, is nog steeds een raadsel. De verkavelaar blijkt zelfs voor OW te werken.
Een jaar later is het huis is toch afgebouwd, maar er is nog altijd geen water en geen stroom. Uiteindelijk zorgen Dorothea en Giovanni zelf voor het contact met de EBS en SWM. Voor maar liefst 5000 euro kunnen ze beide aansluitingen krijgen. Met veel moeite hebben ze alvast de stroomaansluiting bekostigd. Dat betekent dat andere perceeleigenaren nu ook van de hoofdaansluiting gebruik kunnen maken, eigenlijk op kosten van Giovanni en Dorothea. Water wordt nog steeds met tankwagens bezorgd. De weg is nog steeds een zandweg vol gaten.
Rechtbank
Uiteraard hadden de aansluitingskosten van de nutsvoorzieningen voor rekening van de verkavelaar moeten komen, maar die had niets geregeld. Dorothea en Giovanni hebben daarom beslag laten leggen op de bezittingen van de verkavelaar, en proberen via de rechtbank de kosten terug te vorderen die zij vooruit hebben moeten betalen om stroom en water te krijgen.
Inmiddels zijn er strengere regels voor dergelijke situaties: verkavelaars moeten eerst de infrastructuur aanleggen en mogen dan pas verkopen. Maar die regels kunnen helaas nog steeds omzeild worden. En dat gebeurt ook, omdat de perceel- en woningnood in Suriname heel erg hoog is. Giovanni en Dorothea willen inmiddels graag het huis verkopen. Gedesillusioneerd hebben ze besloten terug naar België te gaan, en als het enigszins mogelijk is daarna naar Italië. Maar de slechte gesteldheid van de weg en het ontbreken van de watervoorziening houdt een vlotte verkoop tegen. De verkavelaar daarentegen heeft zijn geld al gehad, en laat de bewoners volledig stikken.
Conclusie
De aankoopprijs van het perceel was oorspronkelijk 6.000 euro, maar door de gang van zaken heeft het Giovanni en Dorothea bijna het dubbele gekost.
Goedkoop blijkt ook hier duurkoop; ze hadden beter een iets duurder perceel kunnen aanschaffen, met alle voorzieningen aanwezig.
Lees meer berichten uit de categorie Misstanden.
juli 6, 2016