Natuur opsnuiven op Brownsberg
Natuur opsnuiven op Brownsberg
Genieten van de natuur
Voor wie in zijn vrije tijd er even een dagje uit wil, zijn er voldoende mogelijk-heden. Dat hoeft niet altijd veel geld te kosten, en is ook beslist niet alleen weg-gelegd voor toeristen. Deze keer neemt de lifestyle-krant van Surgoed House & Home u mee naar Brownsberg.
Wandelstok
Wanneer we de voet van de Brownsberg naderen, komt de four wheel drive goed van pas. De weg is hobbelig en heeft een paar flinke gaten, en kan in de regentijd bovendien behoorlijk glibberig zijn. Maar het feit dat ook de chauffeurs met hun toeristenbusjes moeiteloos omhoog rijden, geeft ons een gerust gevoel. Met behulp van de low gear klaren we de klus binnen 1,5 uur. Eenmaal aangekomen bij de receptie van dit imposante gebied (maar liefst 12.200 hectare groot) betalen we de entree. Daar is ook ruimte de auto te parkeren. Wie de koelbox liever thuislaat, kan voor een paar tientjes een warme maaltijd nuttigen in de eetgelegenheid van Rocky, waar ook drank en snacks te koop zijn (verstandig dit van tevoren aan te geven). Rocky reikt ons met een brede grijns een wandelstok aan, waarmee we onze wandeling kunnen beginnen. Voor de zekerheid geven we bij beheerder Odette aan waar we gaan wandelen, zodat zij weet waar we uithangen.
Jammer genoeg worden de rustgevende geluiden van de natuur op enkele plekken overstemd door het geluid van ronkende machines. Het Brownsberg Natuurpark wordt al jaren geteisterd door illegale gouddelvers, die maar niet met hun handen van de natuur kunnen afblijven – ondanks de beschermde status van het park.
Verkoeling
De Brownsberg kent zes wandelroutes, variërend van onder de kilometer tot ruim vier kilometer. De routes leiden onder andere naar de Witikreek, de watervallen Leo, Irene, Mazaroni en Kumbu, of de Mazaroni-top. Deze laatste route leidt naar de hoogste top van het park en is bij uitstek geschikt om de conditie te testen. De route is binnen een kwartier gelopen en geeft een adembenemend uitzicht over het Brokopondo-stuwmeer. De overage routes die binnen een dag te behappen zijn, leiden naar de Leo- en Ireneval. Na ongeveer 1,5 kilometer lopen door het bos, komen we bij een splitsing. Links is het nog één kilometer lopen naar de Leo-waterval en rechts nog twee kilometer naar de Irenewaterval. Een wijs besluit is om eerst de Leo-waterval te bekijken en bij terugkomst te kijken hoeveel tijd er nog over is voor Irene. Er blijkt voldoende tijd. De afdaling naar de Irene-val is op sommige plekken heel stijl. Goed schoeisel is daarom geen overbodige luxe. Steunend op de touwen langs het pad dalen we af. De beloning bij de waterval is overigens zeer bevredigend. Het is de grootste waterval van het park en heeft daarom altijd (ook in de droge tijd) voldoende water om even verkoeling te zoeken. Onderweg genieten we van talloze dieren: felgekleurde gifkikkers, vlinders, doodshoofdaapjes, het Surinaamse boskonijn (kon’ koni), en we zien zelfs iets zwarts met een lange staart verschrikt uit een boom de jungle inschieten. Of het echt een jaguar was, zullen we nooit zeker weten.
Goudzoekers
Jammer genoeg worden de rustgevende geluiden van de natuur op enkele plekken overstemd door het geluid van ronkende machines. Het Brownsberg Natuurpark wordt al jaren geteisterd door illegale gouddelvers, die maar niet met hun handen van de natuur kunnen afblijven – ondanks de beschermde status van het park. De berg ligt precies op de zogeheten Greenstone Belt, het gebied dat in Suriname is aangemerkt als de riem waar het meeste goud in de grond zit. Teruggekomen bij de receptie drinken we nog even wat bij Rocky en zetten onze wandelstokken weer netjes op zijn plaats. Aanbevolen is om uiterlijk vijf uur ‘s middags weer te vertrekken, om voor het donker weer in Paramaribo te zijn. Al met al een leuke, sportieve en avontuurlijke dagtrip, die dus prima zelf te ondernemen is.
Lees meer berichten uit de categorie Dagje uit.
november 16, 2018