‘Shiny dingen vind je niet bij Verkuijl’

‘Shiny dingen vind je niet bij Verkuijl’

Nalatenschap Arie Verkuijl

Meedogenloos

Architect Philip Dikland heeft een e-boekje uitgebracht met werken van voormalige vakgenoot Arie Verkuijl, die in 2010 op 69-jarige leeftijd overleed. Het boekje is onderdeel van Diklands missie om lokale architecten te waarderen en ze voor het voetlicht te brengen.

Lokale versie

Wat Dikland qua licht wel bijzonder vindt, is het therapeuticum van het kinderhuis Matoekoe in Wanica. “Verkuijl heeft ook gekozen voor gaten in de vloer waardoor het licht heel diep naar binnengaat. Je krijgt hierdoor een verassend verlicht gebouw zonder kunstlicht. En met een gevel van dakplaten en die je gewoon lokaal kunt verkrijgen.”

Verkuijl betrok zoveel mogelijk materiaal in Suriname zelf. Geen buitenlandse aluminiumgevels importeren maar een lokale versie laten vervaardigen. Hout als bouwmateriaal heeft hij op alle denkbare manieren toegepast. “Want hij vond dat het erom gaat dat je werkgelegenheid creëert in Suriname. Dat zie terug tot in den treure”, vertelt Dikland. Voor de overspanning van het SPSB-filiaal in Nickerie gebruikte Verkuijl betonijzer als lokaal alternatief. “Dat het allemaal zou gaan roesten vond hij niet bezwaarlijk. Hij stelde zich op het standpunt: hier heb je niet de technologie om het allemaal zo shiny te maken zoals in het buitenland. Dus shiny dingen vind je niet bij Verkuijl.”

Er zijn daarom gebouwen van Verkuijl naderhand dermate aangepast omdat mensen niet meer erin konden werken. Maar er zijn ook gebouwen met zeer veel zorg onderhouden en precies zo gelaten, zoals de polikliniek van dr. Oedit te Kwatta. “Een schitterend mooi ding, een waar kunstwerkje. Van buiten ziet je het misschien niet zo maar als je er binnen bent is het zo rustgevend.” Het ontwerp moest ook de missie van de opdrachtgever uitstralen, vond Verkuijl. Wat dat betreft vindt Dikland het gebouw van Stichting Lobi (voor seksuele voorlichting) qua detaillering het mooiste. Het stelt een eicel voor die ‘groeit’. “Verkuijl zei tegen mij: ‘Ze begrijpen het gebouw niet.’ Dat kon ik me levendig voorstellen. Alle wanden staan schuin en met speciale vormen die Verkuijl lokaal heeft laten lassen zodat de mensen werk hebben.
De gevel is een soort legodoos met gaatjes.”

Volkomen transparant

Politiek dient niet in gesloten achterkamertjes plaats te vinden. Daarom heeft Verkuijl de Congreshall op het Onafhankelijkheidsplein volkomen transparant gemaakt. ikland: “Normaal zou je in dit geval kiezen voor een aluminiumgevel met dubbelglas zodat geen warmte binnenkomt. Maar die kan je in Suriname niet vervaardigen. Verkuijl koos weliswaar voor een geïmporteerde kunststofplaat maar die werd met houten latjes vastgeschroefd aan de achterkant. Dat is niet duurzaam maar wel volgens zijn filosofie dat wij rijk moeten worden en niet het buitenland.”

Verkuijl heeft twee grote sociale-woningbouwprojecten uitgevoerd. De parapluwoningen in Geyersvlijt en de soerawoningen waarvan veel in Hanna’s Lust staan. Dat was rond 1975 toen werkte hij voor Volkshuisvesting. “Met ruimtes deed hij dingen die ik nu pas na dertig jaar hard werken ook een beetje kan. Verkuijl had dat al vanaf het
begin. Die huizen en ontwerpen heeft hij al op heel jonge leeftijd gemaakt.”

Desondanks heeft Verkuijl zijn stempel niet kunnen drukken op de Surinaamse architectuur. “Daarvoor was hij te excentriek. Verkuijl volgde geen trends. Maar als hij in Miami had gewerkt dan zou hij zelf een trend hebben gezet en beroemd zijn geworden.”

Lees meer berichten uit de categorie .

juli 15, 2019
ADVERTENTIE





E-mailadres:

Ik heb de algemene voorwaarden gelezen en ga ermee akkoord.