Sondrobon

Sondrobon

Column: Euritha Tjan A Way

Vakantie, vakantie, o heerlijke tijd! Voor veel van ons die in onze jeugd nog geen smartphone en internet kenden, betekende de vakantie dat je naar oma, opa of tante mocht in het district. Of als je geluk had, had je familie een auto en dan ging je dagen met elkaar de stad Paramaribo uit.

Voor mij betekende vakantie een bezoek brengen aan het district Nickerie. Met mijn oma, nu wijlen, pakten we de bus naar Nickerie om dan met zijn allen bij mijn oom thuis neer te strijken. Ik was gek op de geur van het huis. Het was een houten woning in Nieuw Nickerie, met aan de achterkant een grote boom met manja’s. Die boom zorgde ervoor dat het huis aan die kant ook in de hitte van de septembermaand heerlijk koel bleef.

Dat is een van de ergste dingen die ik ook zie gebeuren in Paramaribo en in bepaalde plekken in de kuststrook. Bomen die er al jarenlang stonden, worden als overbodig beschouwd en weggekapt. Weinig wordt nagedacht over hoe samen met de natuur die er is, te komen tot een harmonieus geheel. Iets dat waarde toevoegt aan het gehele plaatje in plaats van iets dat het plaatje zo rigoureus uit de context haalt. Een voorbeeld van een rigoureuze aanpassing is de ‘facelift’ die Ondrobon heeft ondergaan. Nadat de aannemer jaren daar bezig is geweest de boel aan te passen, staan er nu twee grote stalen optrekken, die kennelijk dienst zullen doen als busterminals. Die zijn lekker van staal en zullen ongetwijfeld aanvoelen als een oven in de droge tijd. Daar is dus niet over nagedacht. Want indien ervoor was gekozen de bomen te laten staan en een harmonieus geheel te creëren, dan was dat stukje erfgoed van amandelbomen langs de weg niet verloren gegaan. Het is dan ook begrijpelijk dat veel mensen de plek nu gekscherend Sondrobon (zonder bomen) noemen.

Als Surinamer raakte in compleet verliefd op mijn land doordat ik in mijn tienerjaren ook het bos leerde kennen. Impliciet kwam daar ook het besef van het belang van behoud van groen in de stad erbij. Hoe gaan we ervoor zorgen dat de jeugd die smartphones en internet heeft, het belang van groen gaat inzien als er in de binnenstad geen groen meer is en het bos te duur om te bezoeken?

Het predicaat ‘groenste land van de wereld’, waar we zo trots op zijn, lijkt dan zo paradoxaal.

ADVERTENTIE





E-mailadres:

Ik heb de algemene voorwaarden gelezen en ga ermee akkoord.