Stapelwonen, voorals nog een soort salsadans
Stapelwonen, voorals nog een soort salsadans
Column: Euritha Tjan A Way
Ik heb iets met hoogte en dat heb ik al heel mijn leven. I love the view, but I hate the climb. Mijn fantasie sloeg op hol als ik een hoog gebouw zag en zo ben ik ook fan van cruiseschepen. Ze zijn hoog en het uitzicht is magnifiek. Velen geven uitleg aan deze fascinatie van mij, dat ik wil ‘vooruitzien’ om zo inhoud te geven aan dat deel van mijn persoonlijkheid dat wordt weggezet als ‘controlefreak’.
Maar omdat ik dus zo van hoogte houd, geniet ik intens als ik me bovenaan bevind van een stapelgebouw en van vliegen als het vliegtuig eenmaal in de lucht is. Als jong meisje keek ik ernaar uit om – net als in de films – mijn eigen appartement heel hoog te hebben, om ’s avonds, met een glas wijn in de hand en aanwezigheid van goed gezelschap, te genieten van het uitzicht.
Veel studenten van mijn tijd haakten af, omdat studeren slechts mogelijk was op de campus en eenmaal thuis was je met andere verantwoordelijkheden bezig. Omdat we dus zo lang mogelijk wilden studeren, en niet beperkt door de openingstijden van de bibliotheek, zochten we een leeg lokaal op. Maar hoeveel meer zou mogelijk zijn geweest in een campusdorp met een gedeelde eigen kamer met airco! Voor velen van ons zou dat een soort studieparadijs zijn en voor mij een soort droom die werkelijkheid werd, a room with a view.
Ik weet dat ik uitga van het ideaaltypische want die ‘room with a view’ heeft ongetwijfeld een prijskaartje, en ik weet niet of ik het wel
had kunnen betalen toen en of de huidige studentengemeenschap het nu wel kan. Toch is het fijn dat de mogelijkheid er is en misschien… heel misschien zullen degenen die in de flats zijn, zich gaan realiseren dat ruimte een schaars goed is in de wereld.
Ook als je er veel van hebt, kan je het effectief en efficiënt inzetten. Dat houdt tevens in dat zij die de charme van een eigen erf niet kunnen waarderen of het zich niet kunnen permitteren, de mogelijkheid hebben om in een appartement te kunnen wonen. En dat zonder de blijvende onzekerheid die huren met zich meebrengt. Ik kijk echt uit naar de eerste appartementen die gekocht kunnen worden en voor mij kan het niet hoog genoeg… maar dan wel met een lift graag!