Wonen naast (gestapelde) autowrakken en ongedierte
Wonen naast (gestapelde) autowrakken en ongedierte
Bedorven woongenot
Ongezond milieusituatie
Het is geen onbekend fenomeen in Paramaribo: bedrijven die het midden houden tussen autoreparatie- en een autosloopbedrijf in (rustieke) woonwijken. Dit zorgt voor veel overlast en gaat danig ten koste van het woongenot of de waarde van je woning. Een vergunning blijkt niet nodig en klagende omwonenden zijn aan hun lot overgelaten, want de boetes zijn ‘lachertjes’.
“Het hele jaar door hebben we last van muskieten en tijdens regentijd is het dubbel zoveel. Ik ben helemaal immuun geworden”, vertelt bewoonster Sandra van de Ornoribolaan, in de doorgaans rustieke wijk Uitvlugt. Ze woont pal naast een autoreparatiebedrijf. Bij de zijmuur bederven een stapel oude autodeuren en twee op elkaar gestapelde roestige zeevrachtcontainers het uitzicht. “Ik heb gewoon de knop in mijn hoofd omgezet en probeer de boel zoveel mogelijk te negeren.” Maar dat lukt niet altijd. “In de keuken erger ik me, want je wilt een mooi uitzicht. Vooral als je ziek bent en je ziet die rotzooi, dan heb je zin om te schelden.”
Het belendende perceel staat vol auto’s in slechte staat. Het ziet niet ernaar uit dat de meeste verwijderd zullen worden. Verder staan er allerlei sloopmaterialen en auto-onderdelen opgeslagen. “Daaronder schuilt allerlei ongedierte onder zoals ratten, awari’s en sapakara’s”, weet Sandra. Ze is ook bezorgd over haar gezondheidsveiligheid. “Soms zijn ze bezig met een of ander middel en die geur is gewoon giftig;
het ruikt niet gezond.”
Onverstoord door
De ondernemer in de Henkielaan weet van de klachten van omwonenden. “Klagen gaat niet helpen”, zegt hij. “Ik ga rustig door met mijn onderneming en niemand kan me wat doen. De buren weten wie ik ben. U kunt gaan vragen wie ‘Magic’ is”, zoals hij zichzelf noemt. Over het huis dat te koop staat, zegt hij: “Surgoed moet dat huis gewoon aan mij verkopen, dan zijn alle problemen opgelost.” Ook in de Ornoribolaan blijkt klagen weinig of niets uit te halen. “Dat heb ik een keergedaan”, vertelt bewoonster Sandra. “Het heeft weken geduurd voordat men foto’s kwam maken maar er is daarna niets gebeurd. Een keer zei de Milieupolitie tegen me: ‘Mensen zijn vrij te doen op hun perceel wat ze willen.’ Dan houdt het toch op.” Een overbuurman vertelt dat hij weleens zowel bij de politie als Openbaar Groen heeft geklaagd over te veel auto’s op de bermen. “Men komt langs, er wordt gesproken met de ondernemer en dan begint het weer van voren af aan.”
Hier verweert de ondernemer zich als volgt: “Er zijn overal bedrijven tussen huizen. De één begint een bar of een bordeel, ik heb een garage.” Hij vindt overigens dat buurvrouw Sandra niet moet klagen. “Zij heeft toch ook haar berm afgezet en waar moeten de kinderen lopen dan?”
Hij is niet van plan het aantal gestalde auto’s op zijn perceel te verminderen. “Ik spuit regelmatig tegen ongedierte.”
Geen vergunning
Bij aanhoudende overlast veroorzaakt door een bedrijf, kan het districtscommissariaat het ministerie van Handel, Industrie & Toerisme als vergunningverlener schriftelijk verzoeken de ondernemer tot de orde te roepen. Echter voor auto’s repareren op je woonperceel, is geen vergunning vereist. “We kunnen dus niet veel meer doen dan waarschuwen.” De districtssecretaris verwijst naar de Milieupolitie voor het ingrijpen als situaties uit de hand lopen. “Afhankelijk van de situatie grijpen we in”, zegt een woordvoerder van de Milieupolitie.
“De openbare bermen moeten vrij blijven van wrakken en op percelen moeten ze overdekt zijn met een zeil. En het plaatsen van containers moet in overleg gaan met het BOG (Bureau Openbare Gezondheidszorg – red.). Maar wij hebben de middelen niet om kordaat op te treden. De boetes zijn achterhaald en lachertjes; de mensen lachen ons gewoonopenlijk uit.”
In het geval van de Ornoribolaan staan ongebruikte auto’s op de bermen van een tegenoverliggend hoekperceel. Doordat er geen ondernemingsvergunning nodig is, blijven omwonenden bij dit kat-en-muisspel de dupe van overlast. “Ik sta gewoon met mijn rug tegen de buur”,
zegt bewoonster Sandra. En over de waarde van haar huis: “Het is niet onverkoopbaar maar wel stukken minder in waarde.”
Lees meer berichten uit de categorie .
januari 14, 2019