Op Brownsberg maakte ik voor het eerst mee hoe het is om op een klif te wonen. Het vakantiehuis ‘Kapasi’ was vrijwel het hele jaar door bezet en ik was als reserveringsmedewerker heel erg benieuwd waarom dat zo was. Collega’s spraken over het uitzicht en een keer tijdens het laagseizoen mocht ik dat ervaren. Een tip: heb je hoogtevrees waag het dan niet. Het is alvast een kleine afdaling naar het huis, maar eenmaal op het balkon is het zelfs mogelijk om tot het stuwmeer te genieten van het zicht. Het balkon was gebouwd en verstevigd met dikke stevige pilaren, om vooral inzakking te voorkomen. Het was er heerlijk om wakker te worden met het uitzicht op het bos en de brulapen die van boom tot boom gingen en luidkeels lieten horen dat zij er waren.

Ook op Raleighvallen waar vroeger het huis ‘Lolopasi’ te huur was, was het genieten van het uitzicht vanaf de klif. De Coppenamerivier waarlangs de berg stond die dit huis haar opmerkelijke naam opleverde, was kilometers lang te zien en het geluid van het water maakte dat ik de voor mij gewaagde operatie aandurfde om in de keuken in een hangmat te slapen aan de rand van de klif. Tijdens de hoogste waterstand in de Coppenamerivier kwam het water veel hoger en werd het huis eigenlijk niet verhuurd, omdat het knap lastig was met de boot aan te meren, waar de klim naar het huis moest beginnen.