Vervolgens ga ik kijken naar een andere woning richting Leiding; een stenen hoogbouw op een grondhuurperceel van 900m² voor € 190.000. Ik dacht al, dit moet iets geweldigs zijn, want het is verder weg en duurder. Terwijl ik de zandweg vol kuilen naar binnen rijd, wordt mijn aandacht af-geleid door een grote hoogbouw te midden van di-verse half afgebouwde woningen. De eerste indruk was niet geweldig. Terwijl ik naar de schutting kijk die van ellende om wil vallen, komt de eige-naar me enthousiast halen om de woning te laten zien. Misschien ben ik te commercieel ingesteld, maar als ik mijn woning zou willen verkopen, zou ik mijn uiterste best doen die goed te presenteren. De verkoopster zegt me met een brede smile niet te letten op de rommel. ‘Welke rommel, vraag ik nog….’

Autowrakken op het erf, oude fietsen en grote plas-tic jerrycans op het erf. Terwijl ik onder het huis loop dat aansluit op het appartement, zegt de be-woonster dat ik mijn schoenen mag aanhouden.

Dat begrijp ik, want de vloer was zo smerig dat ik bang zou zijn dat mijn voeten er spontaan af zouden vallen bij contact met de vloer. Terwijl ik me door de rommel heen manoeuvreer, vertelt de verkoopster me enthousiast de details over de wo-ning. De enige details die mij opvielen was dat alles gehavend en gebroken was.

Tijdens de rondleiding vroeg ik de verkoopster of de prijs nog onderhandelbaar was. Ja, er was al-tijd de mogelijkheid tot praten. Ik vroeg haar hoe de verkoopprijs tot stand was gekomen, had een makelaar of taxateur haar hierover geïnformeerd?

Nee, de prijs was tot stand gekomen na onderling overleg met haar man, en de vraagprijs was reëel vond ze want andere laagbouw woningen werden zelfs duurder aangeboden. U begrijpt dat ik totaal geen interesse had in deze overgeprijsde puin-hoop, nog minder om te gaan redeneren over de hoge vraagprijs. Toch kon ik het niet laten aan te geven dat de prijs veel te hoog was en niemand dit zou kopen. Gepikeerd zei de dame dat er een Bra-ziliaan was die het zou kopen voor die € 190.000. Dat was wel drie maanden terug, maar ze had nooit meer iets van hem gehoord… Jaaa, duhhhh tuurlijk, ……

Maar ‘ehh mevrouw’, zei ik ’ik wil dan wel een bod doen en het pand kopen voor € 190.000 cash.

Wat denkt u ervan?’ De dame stotterde en zei,

‘echt waar, u maakt een grap’…..

Dat klopt maar u begon met de grap!