Gongrijpstraat
Gongrijpstraat
Huis en zijn verhaal
“De kleuren zijn puur iets van mezelf. Eigenlijk wilde ik altijd een lime-groene bank, ik heb gezocht maar kon die niet vinden. Toen kwam ik bij het inrichten op het idee een lime-groene muur te maken en dat bevalt me prima.”
Onderhoud
Onderhoud voor het pand had prioriteit. “Toen we het kochten, hebben we van de vloer tot het dak gecheckt. Praktisch de hele noordgevel hebben we toen moeten vervangen, want de regen komt van die kant. We hebben de balken verstevigd met een dwarsbalk omdat we nu gebruik maken van de zolder. Dat was voorheen niet het geval.”
Zelf vindt hij het onderhoud wel meevallen. “Er zijn voldoende mensen die kennis hebben van hout in Suriname. Toen we het huis de eerste keer een grote schilderbeurt gaven, zei de schilder dat het acht weken zou duren. Wij dachten dat het sneller zou kunnen, maar hij had gelijk. Het komt ook doordat je een paar lagen moet plaatsen om het hout te conserveren.”
Het huis heeft verschillende wanden met frisse kleuren wat best apart is voor zo’n traditioneel huis. “De kleuren zijn puur iets van mezelf.
Eigenlijk wilde ik altijd een lime-groene bank, ik heb gezocht maar kon die niet vinden. Toen kwam ik bij het inrichten op het idee een lime-groene muur te maken en dat bevalt me prima.”
Werelderfgoedlijst
Het huis staat op de Werelderfgoedlijst, in categorie C. Van die vermelding krijgen sommige mensen direct hoofdpijn omdat het betekent dat je niet zomaar alles met het huis kan doen wat je wilt. Het betekent onder andere dat het huis de stijl van de Surinaamse architectuur en bouwstijl van die historische tijd moet vertegenwoordigen. Toch heeft Pigot er niet veel problemen mee gehad omdat hij het uiterlijk van de woning niet heeft veranderd.
Het huis werd gebouwd door aannemer David Gerhardus Bruyning, in dezelfde periode waarin hij ook de huizen aan de Gongrijpstraat 16, Stoelmanstraat 25 en 27 neerzette. De huizen aan de Gongrijpstraat en Stoelmanstraat exact op dezelfde manier gebouwd, maar dan gespiegeld aan elkaar. David Bruyning was eigenaar van Houtzagerij Bruyning aan de Kleine Saramaccastraat. Hij was ook aannemer van het ministerie van Openbare Werken en heeft onder andere de oude Poelepantjebrug in 1875 en het gesticht Wolffenbutel in 1894 gebouwd.
Toen Pigot het huis in 2007 overnam van zijn tante die er twaalf jaar in had gewoond, waren er drie slaapkamers op de tweede verdieping. “Eigenlijk was het een gelukkige toevalligheid”, vertelt hij. ”Ik kwam terug naar Suriname na het afronden van mijn studie. Samen met mijn vader en broer zocht ik voor ons consultancybureau naar kantoor en woonruimte. Toen hebben we besloten te
gaan investeren in dit pand.” Zijn ouders hebben gewacht met de verbouwing tot hij terug was. “Zodat ik er mijn eigen stempel op kon drukken. Het was leuk om zelf actief mee te denken en doen. Het wordt dan toch persoonlijk.”
Oorspronkelijke staat
Er is toch ook veel terug te zien van het huis zoals het oorspronkelijk is opgezet. Zo zijn er nog originele houten vouwdeuren die je in traditionele huizen tegenkomt. Ook is op het balkon nog houtsnijwerk te bewonderen. De inrichting van het huis is precies zoals Pigot dat wilde. Dat hij een fanatieke verzamelaar is van van alles en nog wat is goed te zien. Zo zijn er overal oude bier-, jenever- en melkflessen te vinden. Op de zolder is ook een ‘djaroesoe storoe’ uit de koloniale tijd te zien. De stoel met sierlijke snijwerken en een zitting van gevlochten riet is een waar kunstwerk.”Die heeft de vader van mijn moeder gemaakt.” Ook een schommelstoel met gekruld hout trekt op de zolder de aandacht.
In de eetkamer hangt er een prachtige kroonluchter die door het materiaal waar hij uit bestaat, namelijk koper, het idee geeft dat het heel oud is. “Dat is niet zo. De kroonluchter heb ik gewoon hier gekocht. Het past prima bij de hele inrichting.” Wel heel oud zijn de Keulse potten die werden gebruikt voor de opslag van verschillende waren. ”Een was van mijn grootmoeder die uit Keulen komt”, geeft Pigot aan.
Zowel binnen als buiten, is het duidelijk dat over elk detail is nagedacht als het om het huis gaat. En er wordt met zorg mee omgegaan. “Na zeven jaren hebben we wel gemerkt dat onderhoud belangrijk is, rotte planken bijvoorbeeld moeten we tijdig verwisselen. Ik laat het huis elk jaar wassen. Als je het echt mooi wilt houden, dan moet dat gewoon. Het is natuurlijk een stuk historie wat je helpt conserveren. We doen het met alle plezier.”
Lees meer berichten uit de categorie Huis en zijn verhaal.
januari 10, 2015